Guy Mees
(c)image: M HKA, Antwerp
Ο Γκι Μες επηρεάζεται από μια γενιά καλλιτεχνών που διαμορφώθηκε μέσα στο κίνημα Nul (Μηδέν). Αυτή η ομάδα αντέδρασε στις καθιερωμένες συμβάσεις και αναζήτησε ένα νέο οπτικό ιδίωμα. Η μέθοδος της λήθης και της ανυπακοής γέννησε νέες ιδέες, που καρποφόρησαν και στο έργο του Μες. Χρησιμοποίησε πολλά και διαφορετικά μέσα για να καταλήξει σε αυτή τη στάση. Παρ' όλα αυτά, όσο πολυποίκιλο κι αν είναι το έργο του, πάντοτε διακρίνεται μια προσωπική διαλεκτική με αναφορά στη ζωγραφική. Ο Μες μοιάζει να θέλει να σπάσει το κέλυφος της ζωγραφικής για να την διερευνήσει και να τη μελετήσει. Τα τελευταία χρόνια, ο καλλιτέχνης διατυπώνει το καλλιτεχνικό του μήνυμα με έναν τρόπο λιγότερο αφαιρετικό. Όπως ισχύει και εδώ, το έργο έχει μια παραστατική αναγνωσιμότητα. Ο Μες έχει κόψει χρωματιστό χαρτί και το έχει κρεμάσει στον τοίχο, σε ένα ρυθμικό παιχνίδι. Λαμβάνοντας υπόψη τον τίτλο, φαίνεται αναμφισβήτητο ότι το έργο αναφέρεται σε φορέματα και αέρινα ενδύματα. Ο Γκι Μες ανέκαθεν υποστήριζε την ιδέα ότι η τέχνη μπορεί να κατανοηθεί χωρίς ατέρμονες εξηγήσεις. Είναι προφανές ότι προσπαθεί να κάνει κάτι σαφές σε μας. Βλέπουμε μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα, κατά την οποία τα ρούχα του κοριτσιού μετατρέπονται σε ανθηρά χρώματα. Ένα Imaginair Ballet [Φανταστικό μπαλέτο] ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας.